ŞEVVAL ORUCUNUN FAZİLETİYLE ALAKALI SÜFYÂN-I SEVRÎ (K.S.) HAZRETLERİ ŞUNLARI SÖYLEMİŞTİR: “BEN MEKKE-İ MÜKERREME’DE ÜÇ SENE OTURDUM. MEKKELİLERDEN BİR KİMSE HER GÜN HAREM-İ ŞERİF’E GELİR, TAVAF EDER, NAMAZ KILAR VE BANA SELÂM VERİP GİDERDİ. GEL ZAMAN, GİT ZAMAN, BEN BU KİŞİ İLE TANIŞTIM. DOSTLUĞUMUZ DAHA DA İLERLEDİ, SAMİMİYETİMİZ ARTTI. BİR GÜN O KİMSE BENİ YANINA ÇAĞIRDI VE DEDİ Kİ: - “ŞAYET SENDEN EVVEL ÖLÜRSEM, O VAKİT KENDİ ELLERİNLE BENİ YIKA, NAMAZIMI SEN KILDIR VE BENİ DEFNEYLE. İLK GECE DE BENİ TERK ETMEYİP KABRİMDE GECELEYEREK, MÜNKEREYNİN (KABRE GELEREK SORU SORAN İKİ MELEK; MÜNKER VE NEKÎR) SUAL SORMASI ANINDA BANA DEVAMLI TEVHİDİ TELKİN ET, DİYE VASİYETTE BULUNDU. BEN DE O KİMSENİN DEDİKLERİNİ YAPMAYI KABUL ETTİM. BİR ZAMAN SONRA O KİMSE VEFAT ETTİ. BEN DE, BANA YAPTIĞI VASİYETE UYARAK VERDİĞİM SÖZÜ YERİNE GETİRDİM. DEFİN İŞİ DE BİTTİKTEN SONRA, KABRİNDE GECELEMEYE KARAR VERDİM. ÇÜNKÜ BUNA DA SÖZ VERMİŞTİM. O GECE KABRİ BEKLERKEN BANA BİR AĞIRLIK ÇÖKTÜ, HAFİFÇE DALMIŞIM. UYKU İLE UYANIKLIK ARASINDA İKEN; - YÂ SÜFYAN! BENİ KORUMANA VE SENİN TELKİNİNE İHTİYAÇ KALMADI. ARTIK SEN GİDEBİLİRSİN, DİYE BİR SES İŞİTTİM. O ZAMAN BEN DE KENDİSİNE SORDUM: - NE SEBEPLE BU LÛTFE ERİŞTİN, BU FAZİLETE NAİL OLDUN? CEVABEN DEDİ Kİ: - RAMAZAN-I ŞERİF’İN ORUCUNU TUTUP, ŞEVVAL’DEN ALTI GÜN DAHA EKLEYEREK ORUÇ TUTMAM SEBEBİYLE... O ESNADA BEN UYANDIM. YANIMDA KİMSEYİ GÖRMEDİM. GÖRDÜĞÜM BU ZUHURATA TÂBİ OLAYIM MI, OLMAYAYIM MI, TEREDDÜT GEÇİRDİM. ABDEST ALDIM, İKİ REK’ÂT NAMAZ KILDIM, TEKRAR UYUDUM. BÖYLECE HAATIFTAN GELEN SESİ ÜÇ KERE DUYDUM. ANLADIM Kİ BU RAHMÂNÎDİR, ŞEYTANDAN DEĞİLDİR. O ZAMAN KABRİN YANINDAN AYRILDIM. ŞEVVAL ORUCUNUN FAZÎLETİNİ, YARDIMINI BÖYLECE KAVRAMIŞ OLDUM VE ŞÖYLECE DUA ETTİM: ‘YÂ RABBİ! BENİ RAMAZAN AYI’NIN ORUCUNA VE ŞEVVAL’DEN ALTI GÜN ORUÇ TUTMAYA MUVAFFAK KIL.’ VE ALLAH TEÂLÂ BENİ BU İŞE MUVAFFAK KILDI VE BUNU BANA NASİP ETTİ.”