PEYGAMBERİMİZ ALEYHİSSELAM’IN ÜMMETİ HAKKINDAKİ DUASININ KABUL OLUNUŞU
Yüce Allah (c.c), Arafat’ta Peygamberimiz Aleyhisselam’ın: “Sen istersen, uğradığı zulümden dolayı, mazluma Cennet verip, zalimi de, yarlığamağa kadirsin!” diyerek yaptığı duasına o akşam icabet buyurmamıştı.
Peygamber Aleyhisselam ertesi günü, Müzdelife sabahında bu husustaki duasını tekrarladı. Sonra da güldü.
Eshabdan bazıları, Hz. Ebu Bekir (r.a.) ile Hz. Ömer (r.a.):
“Ya Rasûlallah! Babam anam sana feda olsun! Sen bu saatte şurada hiç gülmezdin!
Seni güldüren nedir? Allah seni hep güldürsün!” dediler. Peygamberimiz Aleyhisselam:
“Yüce Allah iyi olanlarınızı yarlığadı. İyilerinizin, iyi olmayanlar hakkındaki şefaatim kabul buyurdu. İnen ilâhî rahmet onları da içine aldı. Sonra yeryüzüne dağıldı. Tevbe edip dilini ve elini günahtan koruyan ve sakınan herkesin üzerine düştü!
Şeytanla askerleri ise, Arafat dağlarının üzerinde “Allah onlara, bakalım ne yapacak?” diye gözlüyorlardı.
Yüce Allah’ın, benim duamı kabul buyurduğunu ve ümmetimi yarlığadığını öğrenince şeytan, başına toprak saçtı.
“Biz, zâten uzun zamandan beri onlar hakkında korkup duruyorduk. Nihayet rahmet ve mağfiret gelip onları bürüdü! Eyvah! Mahv olduk!” diyerek çığlıklar Kopardılar, dağıldılar.
Onun yaptığına güldüm.
Şeytanın, Bedir günü dışında hiç bir gün Arefe gününde olduğu kadar Allah’ın rahmetini indirip büyük günahlardan geçtiğini görünce zelîl, hayrdan uzak, hor ve hakîr, öfkeli bir duruma düştüğü görülmemiştir!” buyurdu.
“Şeytan, Bedir günü ne görmüştü?” diye sorulunca, Peygamberimiz Aleyhisselam: “Cebrail’in çarpışmak için Melekleri, sıraladığını görmüştü” buyurdu.
(Asım Köksal, Kitab ve Sünnet, s.123)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder