Peygamber Efendimiz (sav) Bir gün Hz Ali'ye (kv) sorar: "Ya Ali! Allah'ı, seviyormusun? Evet ya Resûlullah.

 Peygamber Efendimiz (sav) Bir gün

Hz Ali'ye (kv) sorar:

"Ya Ali! Allah'ı, seviyormusun?

Evet ya Resûlullah.

Peki, Beni seviyormusun?

Evet, ya Resûlullah.

Peki, eşini seviyormusun?

Evet, ya Resûlullah.

Peki, çocuklarını seviyormusun?

Evet, ya Resûlullah.

Peki, bunların hepsini bir kalpte nasıl yapıyorsun (topluyorsun)?

Hz Ali (kv) bu beklemediği soru karşısında şaşırdı ve cevap veremedi.

Bunu düşünmem gerek, deyip oradan ayrıldı.

Hz Ali (kv) düşünceli bir şekilde dolaşırken eşi Hz Fatıma (ra) annemiz durumu fark edip, "Nedir bu hal, ya Ali?" der ve ekler, "Eğer bu düşünceli halin, dünyevi kaygılardan dolayı ise sana yakışmaz, bırak gitsin.

Yok, bu halin Rahmani kaygılardan dolayı ise anlat birlikte çözüm bulmaya çalışalım" der.

Hz Ali (kv), Efendimizle (sav) geçen diyalogu bir bir Hz Fatıma'ya (ra) anlatır.

Hz Fatıma (ra) durumu öğrenince tebessüm eder ve Hz Ali'ye (kv) der ki:

"Ya Ali, babama git ve de ki, kişi

Allah'ı (cc) aklıyla ve ruhuyla sever.

Peygamberimizi (sav) kalbiyle sever.

Eşini nefsiyle sever.

Çocuklarını ise şefkatiyle sever."

Hz Ali (kv) aldığı bu cevap karşısında memnun olur ve hemen Efendimizin yanına gelir.

Hz Fatıma (ra) annemizden öğrendiklerini, Efendimize anlatır.

Peygamber Efendimiz (sav) cevabı alınca tebessüm eder ve der ki,

"Ya Ali, bu Bana getirdiğin gül, nübüvvet ağacından koparılmıştır." Tirmizi

Sevginin şeklini, şimalini Peygamber ağacından gördük, öğrendik.

Şimdi aynanın karşısına geçelim ve kendimize soralım; Ben, kimi, kimleri neden seviyorum? Nasıl seviyorum?

Sevdiğim, sevdiklerim uğruna neler yapıyorum?