Ey Azrail! Cebrail'i Nerede Bıraktın?

 Ey Azrail! Cebrail'i Nerede Bıraktın?

Sana Ümmet olmak ne büyük Şereftir, üstünlüktür Elhamdülillâh Yâ Rasûlullâh

--------------------------------

Peygamber efendimiz

sallallahu aleyhi vesellem'in ruhunu almak için gelen ölüm meleğine; "Ey

Azrail! Cebrail'i nerede bıraktın?" buyurdu. Cebrail'i dünya

semasında bıraktım. Melekler, onu senin vefatın sebebiyle taziye

ediyorlar" dedi.

Böyle konuşurlarken Cebrail aleyhisselam geldi. Resulullah efendimiz;

"Ey kardeşim Cebrail! Artık dünyadan göç vakti geldi. ALLAH'ü

teâlânın katında benim için ne var? Bana onu müjdele de gönül

rahatlığı ile emaneti sahibine teslim edeyim" buyurdu.

Cebrail aleyhisselam; "Ey Allahü teâlânın sevgilisi! Ben semanın

kapısını açık bıraktım. Melekler saf saf olmuşlar, senin ruhunu

sevgiyle beklerler" dedi.

Peygamber efendimiz; "Hamd, ALLAH'uteâlâya mahsustur. Sen bana

müjde ver! Rabbimin nezdinde benim için ne var?" buyurdu.

Cebrail aleyhisselam; "Ya Resul! Senin teşrifinden dolayı,

Cennet kapıları açılmış, Cennet'in nehirleri akmış, Cennet'in

ağaçları sarkmış, huriler süslenmiştir" dedi.

Peygamber efendimiz yine; "Hamd, ALLAH'uteâlâya mahsustur. Sen bana

başka müjde ver ya Cebrail!" buyurdu. Cebrail aleyhisselam; "Ya

Resul! Sen kıyamet günü ilk şefaat eden ve ilk şefaatı kabul

olunansın" dedi.

Sevgili Peygamberimiz tekrar; "Hamd, ALLAH'ü teâlâya mahsustur. Ya

Cebrail! Bana başka müjde ver" buyurunca, Cebrail aleyhisselam; "Ya

Resulullah! Neyi soruyorsunuz!" dedi.

Bunun üzerine Peygamber efendimiz; "Benim bütün endişem, üzüntüm

ve kederim, benden sonra geride bıraktığım ümmetimdir" buyurdu.

Hazret-i Cebrail; "Ey ALLAH'ü teâlânın Habibi! ALLAH'ü teâlâ

kıyamet günü, sen razı oluncaya kadar ümmetini bağışlar.

Bütün peygambelerden önce seni, bütün ümmetlerden önce senin

ümmetini Cennet'e koyacaktır" dedi.

Sevgili Peygamberimiz, Cebrail aleyhisselama; "Allahü teâlâ katında

üç muradım vardır:

Biri; ümmetimin günahkarlarına beni

şefaatçı etmesi,

ikincisi; dünyada yaptıkları günahlardan

dolayı onlara azab etmemesi,

üçüncüsü; Perşembe ve Pazartesi

günleri ümmetimin amellerinin bana arzedilmesidir. (Eğer amelleri

iyi ise dua ederim, Allahü teâlâ kabul eder. Kötü ise şefaat

edip, amel defterinden silinmesini isterim)" buyurdu.

Cebrail aleyhisselam, ALLAH'u teâlâdan, bu üç arzusunun da kabul

edildiği haberini verdi. Bunun üzerine sevgili Peygamberimiz

rahatladılar.

Gidişinin ardından asırlar geçse de,

Gelişinin muştusunu Melekler fısıldar hâlâ her yetimin kulağına…

Hâlâ, bakışları sana benzeyen bebekler bırakılır annelerin kucağına.

Âmine’nin sevinci kadar derin bir aydınlık üfürmesede gecelerimizi,

Adının nuru düşer kalbimizin dudağına…

"Ve (Habibim Ahmed) Seni Âemlere ancak Rahmet olarak gönderdik." {Enbiya sûresi-107}

-----------------------------------

Şefeât eyle Yâ Rasûlullâh